Ποίημα του Ντίνου Χριστιανόπουλου με αναφορά στην Ελληνική Επανάσταση του 1821 και ιδιαίτερα στον Μακρυγιάννη. Ανατρεπτικός και καυστικός, ο Χριστιανόπουλος, μας προβληματίζει με τα ποιήματά του, ακόμα και για θεσμούς που θεωρούμε de facto μη αμφισβητήσιμους.
Τίτος Πατρίκιος, Η ανάκριση Εκείνος που μ’ ανέκρινεήξερε πως φοβόμουνμα δεν του αρκούσεήθελε να με κάνεικι άλλο να φοβηθώαυτό ήταν το λάθος τουγιατί είχα φτάσει πιαεκεί που τελειώνει ο φόβος.Δεν του απάντησα σε τίποταέχει κι ο φόβος τα όριά τουόμως αυτό δεν το ήξερεόπως δεν το ήξερα κι εγώαργότερα το κατάλαβαπόσο φοβόταν κι εκείνοςόχι μονάχα…
Η πρώτη χριστουγεννιάτικη κάρτα Την παραπάνω κάρτα δημιούργησε ο Χένρυ Κόουλ το 1843 (βικτωριανή εποχή) πού αλλού; Στην Αγγλία. Επειδή ο ίδιος βαριόταν ή δεν προλάβαινε να απαντήσει όλη του την αλληλογραφία, πράγμα που αν δεν το έκανε θεωρούνταν αγένεια εκείνη την εποχή, σκέφτηκε να τυπώσει μία κοινή κάρτα για όλους: θα διέφερε μόνο το…
Ανάσταση του Χριστού. Έγερση εκ των νεκρών. Η ζωή θριαμβεύει επί του θανάτου. Προσδοκία και ελπίδα. Προσφιλή πρόσωπα περνούν αβίαστα από το νου: το δικό μας πρόσωπο στα μάτια και το χαμόγελο των προηγούμενων γενιών. Πρόσωπα που νοηματοδοτούσαν και έδιναν υπόσταση στις εορτάσιμες ημέρες παλιότερων χρόνων. Ο παππούς, οι γιαγιάδες, ο πατέρας. Οι γενιές περνούν….
Σχολικόν έτος: 2023-23 Η νέα σχολική χρονιά άρχισε. Εκτός από το ωρολόγιο πρόγραμμα, ας έχουμε και τα παρακάτω στο νου μας. Η δουλειά μας είναι δύσκολη, αλλά δε συνίσταται μόνο στη μετάδοση της γνώσης: βασίζεται κυρίως στη μετάδοση της έμπνευσης. Post Views: 251
Όπως περιγράφει και ο Καζαντζάκης… Αύγουστος μήνας, ο πιο ανοιχτοχέρης κι αγαπημένος, βαρβάτος νοικοκύρης, με τις αγκαλιές φορτωμένες μελωμένα πωρικά και σεριανίζει στα μποστάνια και στ’ αμπέλια, πασαλειμμένος με κατακάθια του κρασιού, με διπλά προγούλια και τριπλές κοιλιές, με ορθή ουρά, άγιος Σάτυρος, μεγάλη η χάρη του! που χαίρεται και τρυγάει αιώνια το αμπέλι του την…
“Η άνοιξη αυτή μας βρήκε όλους απροετοίμαστουςκι ανόρεξους ή αδιάφορους –απροετοίμαστη κι η άνοιξη, σε κάθε της βήμα κοντοστέκεταισαστίζει και σωπαίνει κάτω απ’ τα λίγα της δέντρα– δε ρωτάει.Το φως επιστρέφειαπ’ το περσινό καλοκαίρι κατάκοπο κι αφηρημένο, απόμακρο,παραξενεμένο απ’ την καινούρια του νεότητα…” Γιάννης Ρίτσος, “Οδηγός ασανσέρ” ,1958 Post Views: 11
Subscribe now to keep reading and get access to the full archive.
