Η παρακάτω ιστορία μου δημοσιεύτηκε στο τεύχος Αυγούστου 2024 του διαδικτυακού λογοτεχνικού περιοδικού Storywits, το οποίο και ευχαριστώ για την φιλοξενία. Βρίσκεται στις σελίδες 46-49.
Similar Posts
Καλό αποκαλόκαιρο!
Τα “έξω” τελειώνουν: τα “Τραπεζάκια έξω” (για τους ρομαντικούς που αναπολούν το ομώνυμο άλμπουμ του Διονύση Σαββόπουλου), τα γεύματα στο μπαλκόνι που μοιάζουν με γιορτές, τα εξώ-πλατα φορέματα που αφήνουν τους ηλιοκαμένους ώμους γυμνούς, τα (ε)ξώφτερνα που κάνουν τα πεζοδρόμια να αναστενάζουν, οι “έξω καρδιά” γείτονες που με σουξέ στη διαπασών σπάνε την ατάραχη σιωπή…
Ανάσταση του Χριστού
Ανάσταση του Χριστού. Έγερση εκ των νεκρών. Η ζωή θριαμβεύει επί του θανάτου. Προσδοκία και ελπίδα. Προσφιλή πρόσωπα περνούν αβίαστα από το νου: το δικό μας πρόσωπο στα μάτια και το χαμόγελο των προηγούμενων γενιών. Πρόσωπα που νοηματοδοτούσαν και έδιναν υπόσταση στις εορτάσιμες ημέρες παλιότερων χρόνων. Ο παππούς, οι γιαγιάδες, ο πατέρας. Οι γενιές περνούν….
Οι δυο τους
Η Μαρία έβαλε τα δυο της παιδιά στο κρεβάτι και τα φίλησε. Η Κική στα δώδεκα και ο Τάκης στα δέκα. Η αίσθηση της αγάπης και της ασφάλειας που ένιωθαν τα παιδιά, όταν η μητέρα τους τα φιλούσε και τα χάιδευε, ήταν ανεκτίμητη. Διαβάστε τη συνέχεια του διηγήματός μου, όπως δημοσιεύθηκε (18-10-23) στο ηλεκτρονικό λογοτεχνικό…
Κρατώντας ημερολόγιο: γιατί και πώς
Στην πορεία προς την προσωπική μας ανάπτυξη, είναι σημαντικό να αναζητούμε εργαλεία που θα μας βοηθήσουν να εξερευνήσουμε τον εσωτερικό μας κόσμο. Ένα από αυτά τα ισχυρά εργαλεία είναι η καταγραφή των σκέψεων, των συναισθημάτων και τις εμπειριών μας καθημερινά ή σε τακτά χρονικά διαστήματα σε ένα ημερολόγιο. Ο χώρος της ημερολογιακής γραφής είναι ένας…
Στόχοι: Προορισμοί ή Φάροι; (Με Μια Στάση στην Ιθάκη)
Ας είμαστε ειλικρινείς: όλοι έχουμε θέσει στόχους στη ζωή μας κάποια στιγμή. Κάτι σαν τα όνειρα που φτιάχνουμε πάνω από ένα φλιτζάνι καφέ: «Θα τρέξω έναν μαραθώνιο», «Θα αγοράσω το σπίτι των ονείρων μου», «Θα φτάσω τους 10.000 ακολούθους στο Instagram», “Θα χάσω Χ κιλά”. Ακούγεται γνώριμο; Αυτά τα όνειρα μοιάζουν με υπέροχες υποσχέσεις για…
Το κοστούμι
Τέλη του Οκτώβρη και ο χειμώνας έδειχνε για τα καλά τα δόντια του στα Τζουμέρκα. Το κρύο περούνιαζε τα κόκκαλα και η βροχή που είχε πέσει, μετέτρεψε σε λάσπη το δρόμο έξω από το καφενείο του χωριού, στην πλατεία, όπου σταμάτησε το ασθμαίνον λεωφορείο. Διαβάστε τη συνέχεια του διηγήματος στο ηλεκτρονικό περιοδικό Φρέαρ. Post Views:…