Η κόρη της μοίρας

Η Μαρία έβαλε τα δυο της παιδιά στο κρεβάτι και τα φίλησε. Η Κική στα δώδεκα και ο Τάκης στα δέκα. Η αίσθηση της αγάπης και της ασφάλειας που ένιωθαν τα παιδιά, όταν η μητέρα τους τα φιλούσε και τα χάιδευε, ήταν ανεκτίμητη. Διαβάστε τη συνέχεια του διηγήματός μου, όπως δημοσιεύθηκε (18-10-23) στο ηλεκτρονικό λογοτεχνικό…

Ανάσταση του Χριστού. Έγερση εκ των νεκρών. Η ζωή θριαμβεύει επί του θανάτου. Προσδοκία και ελπίδα. Προσφιλή πρόσωπα περνούν αβίαστα από το νου: το δικό μας πρόσωπο στα μάτια και το χαμόγελο των προηγούμενων γενιών. Πρόσωπα που νοηματοδοτούσαν και έδιναν υπόσταση στις εορτάσιμες ημέρες παλιότερων χρόνων. Ο παππούς, οι γιαγιάδες, ο πατέρας. Οι γενιές περνούν….

Τα “έξω” τελειώνουν: τα “Τραπεζάκια έξω” (για τους ρομαντικούς που αναπολούν το ομώνυμο άλμπουμ του Διονύση Σαββόπουλου), τα γεύματα στο μπαλκόνι που μοιάζουν με γιορτές, τα εξώ-πλατα φορέματα που αφήνουν τους ηλιοκαμένους ώμους γυμνούς, τα (ε)ξώφτερνα που κάνουν τα πεζοδρόμια να αναστενάζουν, οι “έξω καρδιά” γείτονες που με σουξέ στη διαπασών σπάνε την ατάραχη σιωπή…

Τέλη του Οκτώβρη και ο χειμώνας έδειχνε για τα καλά τα δόντια του στα Τζουμέρκα. Το κρύο περούνιαζε τα κόκκαλα και η βροχή που είχε πέσει, μετέτρεψε σε λάσπη το δρόμο έξω από το καφενείο του χωριού, στην πλατεία, όπου σταμάτησε το ασθμαίνον λεωφορείο. Διαβάστε τη συνέχεια του διηγήματος στο ηλεκτρονικό περιοδικό Φρέαρ. Post Views:…