Δύο Έλληνες ποιητές της γενιάς του’30 τιμήθηκαν με το Βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας με διαφορά 16 ετών: ο Γιώργος Σεφέρης το 1963 και ο Οδυσσέας Ελύτης το 1979. Ταξίδεψαν με το έργο τους, που μεταφράστηκε σε πολλές από τις γλώσσες του κόσμου, τους ανθρώπους στα ελληνικά ακρογιάλια και ακτές και τους έκαναν να γνωρίσουν της ελληνική παράδοση, που ξεπερνούσε τα όρια της αρχαιότητας.
Similar Posts
Θανάσης Βαλτινός, “Ο Παναγιώτης”
Από το βιβλίο Κειμένων Νεοελληνικής Λογοτεχνίας Γ’ Λυκείου Το διήγημα σε μορφή αφήγησης Θέμα Η πορεία της ζωής ενός ήρωα που γνώρισε την αδιαφορία της κοινωνίας και της πολιτείας. Για τον λόγο αυτό, δεν μπορεί να συνεχίσει τη ζωή του φυσιολογικά και καταντά, αυτός ένας πρώην ήρωας, να ζει στο περιθώριο της κοινωνίας, υπομένοντας…
Ξημερώνοντας 28η Οκτωβρίου 1940: από το ημερολόγιο του Γιώργου Σεφέρη
Στις 28 Οκτωβρίου 1940 ο Γιώργος Σεφέρης, προϊστάμενος της Διεύθυνσης Εξωτερικού Τύπου στο υφυπουργείο Τύπου και Τουρισμού, πληροφορείται την εμπόλεμη κατάσταση της χώρας και την καταγράφει στο ημερολόγιό του. Βρίσκεται στον τόμο ΜΕΡΕΣ Γ’ των εκδόσεων Ίκαρος. Post Views: 1.577
Οδυσσέας Ελύτης “Άξιον εστί”: Τα πάθη, άσμα η’
Γενικά για το έργο Το Άξιον Εστί γράφτηκε το 1959 και είναι ένα συνθετικό ποίημα. Βασίζεται πάνω στη βυζαντινή λειτουργική παράδοση. Χωρίζεται σε τρία μέρη: « Η Γένεσις», « Τα Πάθη», «Το Δοξαστικό». Το πρώτο μέρος έχει ως θεματικό κέντρο τη δημιουργία του κόσμου και τη θέση του στη συνείδηση του ποιητή. Το δεύτερο αναφέρεται στα πάθη του ποιητή…