Ποίημα του Ντίνου Χριστιανόπουλου με αναφορά στην Ελληνική Επανάσταση του 1821 και ιδιαίτερα στον Μακρυγιάννη. Ανατρεπτικός και καυστικός, ο Χριστιανόπουλος, μας προβληματίζει με τα ποιήματά του, ακόμα και για θεσμούς που θεωρούμε de facto μη αμφισβητήσιμους.
Similar Posts
Χριστουγεννιάτικες κάρτες
Η πρώτη χριστουγεννιάτικη κάρτα Την παραπάνω κάρτα δημιούργησε ο Χένρυ Κόουλ το 1843 (βικτωριανή εποχή) πού αλλού; Στην Αγγλία. Επειδή ο ίδιος βαριόταν ή δεν προλάβαινε να απαντήσει όλη του την αλληλογραφία, πράγμα που αν δεν το έκανε θεωρούνταν αγένεια εκείνη την εποχή, σκέφτηκε να τυπώσει μία κοινή κάρτα για όλους: θα διέφερε μόνο το…
Τα κούλουμα
Την Καθαρά Δευτέρα θα φάμε πιταστές κρεμδάκια και σκορδάκια και λίγες μυρωδιές. Με αυτό το τετράστιχο συνόδευε ο παππούς μου την πρώτη ημέρα της Μεγάλης Τεσσαρακοστής. Όπου “πιταστές” ήταν οι λαγάνες στο ηπειρώτικο ιδίωμα και “μυρωδιές” ο άνηθος. Ως κόρη παντοπώλη, που ο πατέρας της εργάζονταν την ημέρα αυτή, παρ’ ότι γενική αργία, το είχα…
Κουραμπιέδες ΚΑΙ μελομακάρονα
Το αιώνιο δίλημμα των Χριστουγέννων: μελομακάρονο ή κουραμπιές; Μια μάχη που κάνει τις οικογένειες να χωρίζονται στα τραπέζια των γιορτών, και τους πιο αναποφάσιστους να παθαίνουν κρίση ταυτότητας μπροστά στο πιάτο. Είναι η ζουμερή, μελένια γλύκα του μελομακάρονου που σε τραβάει ή μήπως το αφράτο, βουτυράτο σύννεφο του κουραμπιέ, που σκάει σαν ζάχαρη άχνη στον…
Ανάσταση του Χριστού
Ανάσταση του Χριστού. Έγερση εκ των νεκρών. Η ζωή θριαμβεύει επί του θανάτου. Προσδοκία και ελπίδα. Προσφιλή πρόσωπα περνούν αβίαστα από το νου: το δικό μας πρόσωπο στα μάτια και το χαμόγελο των προηγούμενων γενιών. Πρόσωπα που νοηματοδοτούσαν και έδιναν υπόσταση στις εορτάσιμες ημέρες παλιότερων χρόνων. Ο παππούς, οι γιαγιάδες, ο πατέρας. Οι γενιές περνούν….
Οι καλικάντζαροι
«Φεύγετε να φεύγομε γιατ’ έρχετ’ ο τουρλόπαπαςμε την αγιαστούρα του και με τη βρεχτούρα του…» Ποιος δε θυμάται αυτό το δίστιχο που διαβάζαμε στα αναγνωστικά του δημοτικού και αποδίδεται στους καλικάντζαρους, που τέτοιες μέρες, λίγο πριν τα Θεοφάνεια και τον αγιασμό των υδάτων, ξεκουμπίζονταν άρον άρον από την επιφάνεια της Γης και ξαναγυρνούσαν στον Κάτω…