Τα κορίτσια στήθηκαν υπάκουα στη σειρά. Ακολουθούσαν πιστά τις προσταγές του φωτογράφου, που ίδρωνε πηγαίνοντας πάνω κάτω, μία προς τα πέτρινα σκαλοπάτια του νεόδμητου επαρχιακού Γυμνασίου Θηλέων και μία προς τη στημένη πάνω στον τρίποδα μηχανή του, καδράροντας μέσα από το φακό, χώνοντας ξανά και ξανά το ιδρωμένο κεφάλι του στην κουκούλα της.
Διαβάστε τη συνέχεια του αφηγήματός μου, όπως δημοσιεύτηκε στο ηλεκτρονικό περιοδικό Fractal, στις 23/8/23.
Quand nous chanterons le temps des cerises (Όταν θα τραγουδούμε την εποχή των κερασιών) Et gai rossignol, et merle moqueur (τόσο το χαρούμενο αηδόνι, όσο και το παιχνιδιάρικο κοτσύφι) Seront tous en fête( θα γιορτάζουν)[1] Καθώς το καλοκαίρι μας τυλίγει με τη ζεστασιά του, και ενίοτε στη χώρα μας με τους πρόωρους καύσωνές του, έρχεται…
Ας είμαστε ειλικρινείς: όλοι έχουμε θέσει στόχους στη ζωή μας κάποια στιγμή. Κάτι σαν τα όνειρα που φτιάχνουμε πάνω από ένα φλιτζάνι καφέ: «Θα τρέξω έναν μαραθώνιο», «Θα αγοράσω το σπίτι των ονείρων μου», «Θα φτάσω τους 10.000 ακολούθους στο Instagram», “Θα χάσω Χ κιλά”. Ακούγεται γνώριμο; Αυτά τα όνειρα μοιάζουν με υπέροχες υποσχέσεις για…
Ανάσταση του Χριστού. Έγερση εκ των νεκρών. Η ζωή θριαμβεύει επί του θανάτου. Προσδοκία και ελπίδα. Προσφιλή πρόσωπα περνούν αβίαστα από το νου: το δικό μας πρόσωπο στα μάτια και το χαμόγελο των προηγούμενων γενιών. Πρόσωπα που νοηματοδοτούσαν και έδιναν υπόσταση στις εορτάσιμες ημέρες παλιότερων χρόνων. Ο παππούς, οι γιαγιάδες, ο πατέρας. Οι γενιές περνούν….
Η Μαρία έβαλε τα δυο της παιδιά στο κρεβάτι και τα φίλησε. Η Κική στα δώδεκα και ο Τάκης στα δέκα. Η αίσθηση της αγάπης και της ασφάλειας που ένιωθαν τα παιδιά, όταν η μητέρα τους τα φιλούσε και τα χάιδευε, ήταν ανεκτίμητη. Διαβάστε τη συνέχεια του διηγήματός μου, όπως δημοσιεύθηκε (18-10-23) στο ηλεκτρονικό λογοτεχνικό…
Το μυαλό μου, όπως και το δικό σας φαντάζομαι, μοιάζει κάποιες φορές με έναν χαοτικό αυτοκινητόδρομο. Οι σκέψεις τρέχουν ανεξέλεγκτες, άλλες γρήγορες σαν σπορ αμάξια, άλλες αργές και βαριές, όπως φορτηγά γεμάτα παλιές υποχρεώσεις. Κάποιες φορές νιώθω πως χάνομαι μέσα σε αυτή την κυκλοφορία και χρειάζομαι έναν τρόπο να σταματήσω, να πάρω μια ανάσα Ιδέες,…
Subscribe now to keep reading and get access to the full archive.
