Η παρακάτω ιστορία μου δημοσιεύτηκε στο τεύχος Αυγούστου 2024 του διαδικτυακού λογοτεχνικού περιοδικού Storywits, το οποίο και ευχαριστώ για την φιλοξενία. Βρίσκεται στις σελίδες 46-49.
Similar Posts
Σκέψεις σε κίνηση
Το μυαλό μου, όπως και το δικό σας φαντάζομαι, μοιάζει κάποιες φορές με έναν χαοτικό αυτοκινητόδρομο. Οι σκέψεις τρέχουν ανεξέλεγκτες, άλλες γρήγορες σαν σπορ αμάξια, άλλες αργές και βαριές, όπως φορτηγά γεμάτα παλιές υποχρεώσεις. Κάποιες φορές νιώθω πως χάνομαι μέσα σε αυτή την κυκλοφορία και χρειάζομαι έναν τρόπο να σταματήσω, να πάρω μια ανάσα Ιδέες,…
Περί ζύθου ο λόγος
Η πρώτη Παρασκευή του Αυγούστου έχει καθιερωθεί από το 2007 ως η Παγκόσμια Ημέρα Μπίρας . Το κείμενο που ακολουθεί γράφτηκε χωρίς να έχω υπόψη μου τη διεθνή αυτή ημέρα, θέλοντας όμως να τονίσω την ιδιαίτερη σχέση που έχουμε ως λαός μ’ αυτό το κατεξοχήν καλοκαιρινό ποτό. Φιλοξενήθηκε στο ηλεκτρονικό περιοδικό Fractal στις 9/7/2024, το…
Οι δυο τους
Η Μαρία έβαλε τα δυο της παιδιά στο κρεβάτι και τα φίλησε. Η Κική στα δώδεκα και ο Τάκης στα δέκα. Η αίσθηση της αγάπης και της ασφάλειας που ένιωθαν τα παιδιά, όταν η μητέρα τους τα φιλούσε και τα χάιδευε, ήταν ανεκτίμητη. Διαβάστε τη συνέχεια του διηγήματός μου, όπως δημοσιεύθηκε (18-10-23) στο ηλεκτρονικό λογοτεχνικό…
Λύχνος “ο κοινός”
Κοινό εύρημα των ανασκαφών. Κοινό αντικείμενο μιας αρχαίας κατοικίας ή ενός δημοσίου κτιρίου. Πληθώρα «λύχνων», λυχναριών επί το δημοτικότερον, έρχονται στο φως μετά από εκατοντάδες χρόνια από τις σκαπάνες και τα σκουπάκια φοιτητών Αρχαιολογίας, κατά την υποχρεωτική συμμετοχή τους στις πανεπιστημιακές ανασκαφές. Μια «κοινή» παρέα πρωτοετών και λίγων δευτεροετών και τριτοετών φοιτητών Αρχαιολογίας ήμαστε κι εμείς…
Το κοστούμι
Τέλη του Οκτώβρη και ο χειμώνας έδειχνε για τα καλά τα δόντια του στα Τζουμέρκα. Το κρύο περούνιαζε τα κόκκαλα και η βροχή που είχε πέσει, μετέτρεψε σε λάσπη το δρόμο έξω από το καφενείο του χωριού, στην πλατεία, όπου σταμάτησε το ασθμαίνον λεωφορείο. Διαβάστε τη συνέχεια του διηγήματος στο ηλεκτρονικό περιοδικό Φρέαρ. Post Views:…