Η παρακάτω ιστορία μου δημοσιεύτηκε στο τεύχος Αυγούστου 2024 του διαδικτυακού λογοτεχνικού περιοδικού Storywits, το οποίο και ευχαριστώ για την φιλοξενία. Βρίσκεται στις σελίδες 46-49.
Similar Posts
Η αποφοίτηση
Τα κορίτσια στήθηκαν υπάκουα στη σειρά. Ακολουθούσαν πιστά τις προσταγές του φωτογράφου, που ίδρωνε πηγαίνοντας πάνω κάτω, μία προς τα πέτρινα σκαλοπάτια του νεόδμητου επαρχιακού Γυμνασίου Θηλέων και μία προς τη στημένη πάνω στον τρίποδα μηχανή του, καδράροντας μέσα από το φακό, χώνοντας ξανά και ξανά το ιδρωμένο κεφάλι του στην κουκούλα της. Διαβάστε τη…
Οι δυο τους
Η Μαρία έβαλε τα δυο της παιδιά στο κρεβάτι και τα φίλησε. Η Κική στα δώδεκα και ο Τάκης στα δέκα. Η αίσθηση της αγάπης και της ασφάλειας που ένιωθαν τα παιδιά, όταν η μητέρα τους τα φιλούσε και τα χάιδευε, ήταν ανεκτίμητη. Διαβάστε τη συνέχεια του διηγήματός μου, όπως δημοσιεύθηκε (18-10-23) στο ηλεκτρονικό λογοτεχνικό…
Κρατώντας ημερολόγιο: γιατί και πώς
Στην πορεία προς την προσωπική μας ανάπτυξη, είναι σημαντικό να αναζητούμε εργαλεία που θα μας βοηθήσουν να εξερευνήσουμε τον εσωτερικό μας κόσμο. Ένα από αυτά τα ισχυρά εργαλεία είναι η καταγραφή των σκέψεων, των συναισθημάτων και τις εμπειριών μας καθημερινά ή σε τακτά χρονικά διαστήματα σε ένα ημερολόγιο. Ο χώρος της ημερολογιακής γραφής είναι ένας…
Καλό αποκαλόκαιρο!
Τα “έξω” τελειώνουν: τα “Τραπεζάκια έξω” (για τους ρομαντικούς που αναπολούν το ομώνυμο άλμπουμ του Διονύση Σαββόπουλου), τα γεύματα στο μπαλκόνι που μοιάζουν με γιορτές, τα εξώ-πλατα φορέματα που αφήνουν τους ηλιοκαμένους ώμους γυμνούς, τα (ε)ξώφτερνα που κάνουν τα πεζοδρόμια να αναστενάζουν, οι “έξω καρδιά” γείτονες που με σουξέ στη διαπασών σπάνε την ατάραχη σιωπή…
Η εποχή των Κερασιών: μια ζωή εφήμερη ανάμεσα στο όνειρο και τον αγώνα
Quand nous chanterons le temps des cerises (Όταν θα τραγουδούμε την εποχή των κερασιών) Et gai rossignol, et merle moqueur (τόσο το χαρούμενο αηδόνι, όσο και το παιχνιδιάρικο κοτσύφι) Seront tous en fête( θα γιορτάζουν)[1] Καθώς το καλοκαίρι μας τυλίγει με τη ζεστασιά του, και ενίοτε στη χώρα μας με τους πρόωρους καύσωνές του, έρχεται…
Ανάσταση του Χριστού
Ανάσταση του Χριστού. Έγερση εκ των νεκρών. Η ζωή θριαμβεύει επί του θανάτου. Προσδοκία και ελπίδα. Προσφιλή πρόσωπα περνούν αβίαστα από το νου: το δικό μας πρόσωπο στα μάτια και το χαμόγελο των προηγούμενων γενιών. Πρόσωπα που νοηματοδοτούσαν και έδιναν υπόσταση στις εορτάσιμες ημέρες παλιότερων χρόνων. Ο παππούς, οι γιαγιάδες, ο πατέρας. Οι γενιές περνούν….