Ασφυκτιούσε. Δεν ένιωθε καλά. Λες και το βάρος όλων των σελίδων του λεξικού έπεφτε πάνω της και την πλάκωνε. Και για την ίδια, μόνο λίγες γραμμές αφιερωμένες, λέει, στην ερμηνεία της: ελευθερία (η) ουσ. ανεξαρτησία από κάθε βία ή επίδραση//(ειδ.) η εθνική ή πολιτική ανεξαρτησία, αυτοτέλεια/ Αντιθ. δουλεία, σκλαβιά// το σύνολο των δικαιωμάτων του πολίτη σύμφωνα με τα συνταγματικά θέσμια//άνεση, ευκινησία//έλλειψη ηθικού περιορισμού.[2] Και τι σήμαινε αυτό; Άλλοι είχαν δώσει την ερμηνεία αυτή και όχι η ίδια. Της έλλειπε ο αυτοπροσδιορισμός. Έπρεπε να δράσει. Να αποδράσει. Να ξεκινήσει το ταξίδι, κι ας ήταν δύσκολο. Με όλη της τη δύναμη σήκωσε πρώτα το «έψιλον» και το «λάμδα» και σιγά – σιγά , αλλά με κόπο, ξεκόλλησαν και τα υπόλοιπα γράμματα. Η λέξη «ελευθερία» αποχώρησε από τη σελίδα του λεξικού και ξεκίνησε το ταξίδι της στον κόσμο.
Διαβάστε τη συνέχεια του αφηγήματός μου που δημοσιεύτηκε στο ηλεκτρονικό περιοδικό “Η Θράκα” (26 Μαΐου 2024) στη στήλη “Πεζές Πυροβασίες”, το οποίο ευχαριστώ για τη φιλοξενία.
