Δύο Έλληνες ποιητές της γενιάς του’30 τιμήθηκαν με το Βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας με διαφορά 16 ετών: ο Γιώργος Σεφέρης το 1963 και ο Οδυσσέας Ελύτης το 1979. Ταξίδεψαν με το έργο τους, που μεταφράστηκε σε πολλές από τις γλώσσες του κόσμου, τους ανθρώπους στα ελληνικά ακρογιάλια και ακτές και τους έκαναν να γνωρίσουν της ελληνική παράδοση, που ξεπερνούσε τα όρια της αρχαιότητας.
Similar Posts
Θανάσης Βαλτινός, “Ο Παναγιώτης”
Από το βιβλίο Κειμένων Νεοελληνικής Λογοτεχνίας Γ’ Λυκείου Το διήγημα σε μορφή αφήγησης Θέμα Η πορεία της ζωής ενός ήρωα που γνώρισε την αδιαφορία της κοινωνίας και της πολιτείας. Για τον λόγο αυτό, δεν μπορεί να συνεχίσει τη ζωή του φυσιολογικά και καταντά, αυτός ένας πρώην ήρωας, να ζει στο περιθώριο της κοινωνίας, υπομένοντας…
Τι είναι η διακειμενικότητα και γιατί υφίσταται στη λογοτεχνία;
Πολύ συχνά ο όρος “διακειμενικότητα” προβληματίζει όποιον τον ακούει για πρώτη φορά (και ειδικά τους μαθητές). “Εκ πρώτης ακοής” φαίνεται να κατατάσσεται σε αυτούς τους δυσνόητους κειμενικούς – λογοτεχνικούς όρους, που δημιουργήθηκαν για να “μας κάνουν τη ζωή δύσκολη”. Αποτελεί, όμως, βασική λειτουργία της τέχνης του λόγου (της λογοτεχνίας, δηλαδή) η οποία, όπως και κάθε…
Γιάννης Ρίτσος, “Ο τόπος μας”
«Πολύ αγαπιέται αυτός ο τόπος με υπομονή και περηφάνεια» Το γνωστό ποίημα του Γιάννη Ρίτσου από το σχολικό βιβλίο των Κειμένων Νεοελληνικής Λογοτεχνίας Β’ Λυκείου υπήρξε μία πολύ πετυχημένη ανάρτηση στο “παλιό Φιλοblogικό”. Παραπέμπω, επομένως, σ’ αυτή την παλιά ανάρτηση για την ανάλυση του ποιήματος. https://filoblogiko.blogspot.com/2013/04/blog-post.html Διδακτικές προτάσεις Δημιουργικές αναζητήσεις των μαθητών (κατά την περίοδο…