Δύο Έλληνες ποιητές της γενιάς του’30 τιμήθηκαν με το Βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας με διαφορά 16 ετών: ο Γιώργος Σεφέρης το 1963 και ο Οδυσσέας Ελύτης το 1979. Ταξίδεψαν με το έργο τους, που μεταφράστηκε σε πολλές από τις γλώσσες του κόσμου, τους ανθρώπους στα ελληνικά ακρογιάλια και ακτές και τους έκαναν να γνωρίσουν της ελληνική παράδοση, που ξεπερνούσε τα όρια της αρχαιότητας.
Similar Posts
Γιάννης Ρίτσος, “Ο τόπος μας”
«Πολύ αγαπιέται αυτός ο τόπος με υπομονή και περηφάνεια» Το γνωστό ποίημα του Γιάννη Ρίτσου από το σχολικό βιβλίο των Κειμένων Νεοελληνικής Λογοτεχνίας Β’ Λυκείου υπήρξε μία πολύ πετυχημένη ανάρτηση στο “παλιό Φιλοblogικό”. Παραπέμπω, επομένως, σ’ αυτή την παλιά ανάρτηση για την ανάλυση του ποιήματος. https://filoblogiko.blogspot.com/2013/04/blog-post.html Διδακτικές προτάσεις Δημιουργικές αναζητήσεις των μαθητών (κατά την περίοδο…
Κωνσταντίνος Θεοτόκης, “Η τιμή και το χρήμα”
Η επικαιρότητα του έργου Το κείμενο ασχολείται με θέματα τα οποία ξεπερνούν την εποχή του και εξακολουθούν να σημασιοδοτούν τη σύγχρονη εποχή. Το χρήμα και η τιμή Το χρήμα εξακολουθεί να διαστρεβλώνει ακόμη και σήμερα τις αξίες και τις ανθρώπινες σχέσεις, αφού η κοινωνία μας είναι καπιταλιστική. Έχει υποκαταστήσει αξίες όπως ο έρωτας και οι…
Οδυσσέας Ελύτης “Άξιον εστί”: Τα πάθη, άσμα η’
Γενικά για το έργο Το Άξιον Εστί γράφτηκε το 1959 και είναι ένα συνθετικό ποίημα. Βασίζεται πάνω στη βυζαντινή λειτουργική παράδοση. Χωρίζεται σε τρία μέρη: « Η Γένεσις», « Τα Πάθη», «Το Δοξαστικό». Το πρώτο μέρος έχει ως θεματικό κέντρο τη δημιουργία του κόσμου και τη θέση του στη συνείδηση του ποιητή. Το δεύτερο αναφέρεται στα πάθη του ποιητή…
Κων/νος Θεοτόκης, “Ο κατάδικος”
Απόσπασμα από το βιβλίο “Κείμενα Νεοελληνικής Λογοτεχνίας” Β’ Λυκείου Το ομώνυμο βιβλίο μπορείτε να προμηθευτείτε από τα online βιβλιοπωλεία ΙΑΝΟΣ και Greekbooks. Post Views: 334
Γιώργος Ιωάννου: 40 χρόνια από το θάνατό του (1985-2025)
Ὁμίχλη Δέν ξέρω πιά τί γίνεται μέ τήν ὁμίχλη κι ἄν ἐξακολουθεῖ νά πέφτει τόσο πηχτή ἤ μήπως χάθηκε ὁλότελα κι αὐτή, ὅπως ἡ πάχνη πάνω ἀπ’ τά πρωινά κεραμίδια. Βλέποντας τήν παρθενική πάχνη νά γυαλίζει παντοῦ, λέγαμε: «Εἶχε κρύο τή νύχτα» ἤ «τά λάχανα θά γίνουν μέ τήν πάχνη πιό γλυκά· πρέπει νά κάνουμε…