Ειδικά στην Ελλάδα η νεωτερική ποίηση καθιερώθηκε μέσα στη δεκαετία του 1930. Για πολλούς
αφετηρία ήταν η πρώτη ποιητική συλλογή του Γ. ΣΕΦΕΡΗ «Στροφή» το 1931. Το πέρασμα από
τη μια μορφή ποίησης στην άλλη δεν συντελέστηκε απότομα· είχε προετοιμαστεί σταδιακά με
ποιητές που χωρίς να είναι νεωτερικοί υπονόμευσαν όλα σχεδόν τα παραδοσιακά στοιχεία
(Καβάφης, Καρυωτάκης).
ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΗ
- Σεβασμός στο μέτρο, την ομοιοκαταληξία, χωρισμός του ποιήματος σε στροφές με ίσο
αριθμό στίχων και αριθμό συλλαβών σε κάθε στίχο.
- Ποιητικό λεξιλόγιο: προσεκτική επιλογή λέξεων (αποφεύγονται οι καθημερινές,
αντιποιητικές λέξεις). Προσπάθεια, ώστε το ποίημα να απέχει πολύ από τον καθημερινό
λόγο και φυσικά τον πεζό λόγο.
- Κανονική χρήση σημείων στίξης.
- Διατήρηση του νοήματος των λέξεων.
- Λογική ανάπτυξη και παρουσίαση του θέματος και νοηματική αλληλουχία: τα
νοήματα δεν αμφισβητούν τη λογική μας ή τον κόσμο γύρω μας και όσα γνωρίζουμε
για αυτόν.
- Ο τίτλος του ποιήματος φανερώνει το περιεχόμενο του ποιήματος.
ΜΟΝΤΕΡΝΑ
- Στίχος ελεύθερος, χωρίς μέτρο και ομοιοκαταληξία. Το ποίημα κατανέμεται
σε άνισες στροφές, οι στίχοι δεν έχουν ορισμένο αριθμό συλλαβών. Συχνά θυμίζει πεζό λόγο.
- Χρήση καθημερινών λέξεων (ακόμη και κακόηχων). Πρωτότυποι συνδυασμοί
λέξεων: λέξεις που φαίνονται αταίριαστες συνδέονται και συσχετίζονται.
- Αστιξία ή χαλαρή στίξη.
- Σκοτεινότητα και ασάφεια: τα νοήματα δεν είναι ξεκάθαρα, το θέμα δεν είναι
αποκαλύπτεται εύκολα, είναι δυσνόητη ποίηση.
- Απουσία λογικής και νοηματικής αλληλουχίας: οι στίχοι συχνά δε συνδέονται μεταξύ τους νοηματικά, χρήση άλογου στοιχείου, εικόνων και σχημάτων λόγου που αμφισβητούν την κοινή λογική.
- Ο τίτλος συχνά είναι προβληματικός, νοηματικά δε σχετίζεται με το περιεχόμενο.
