Να τα πούμε; Καλά Χριστούγεννα!

Καλό μήνα με στίχο του Γιάννη Ρίτσου που γεννήθηκε σαν σήμερα στη Μονεμβασιά το 1909. Post Views: 8

Ανάσταση του Χριστού. Έγερση εκ των νεκρών. Η ζωή θριαμβεύει επί του θανάτου. Προσδοκία και ελπίδα. Προσφιλή πρόσωπα περνούν αβίαστα από το νου: το δικό μας πρόσωπο στα μάτια και το χαμόγελο των προηγούμενων γενιών. Πρόσωπα που νοηματοδοτούσαν και έδιναν υπόσταση στις εορτάσιμες ημέρες παλιότερων χρόνων. Ο παππούς, οι γιαγιάδες, ο πατέρας. Οι γενιές περνούν….

Τα “έξω” τελειώνουν: τα “Τραπεζάκια έξω” (για τους ρομαντικούς που αναπολούν το ομώνυμο άλμπουμ του Διονύση Σαββόπουλου), τα γεύματα στο μπαλκόνι που μοιάζουν με γιορτές, τα εξώ-πλατα φορέματα που αφήνουν τους ηλιοκαμένους ώμους γυμνούς, τα (ε)ξώφτερνα που κάνουν τα πεζοδρόμια να αναστενάζουν, οι “έξω καρδιά” γείτονες που με σουξέ στη διαπασών σπάνε την ατάραχη σιωπή…

Στις μικρές τάξεις του δημοτικού κάναμε αφιερώματα στην τάξη, αλλά και σε όλο το σχολείο, στη γιορτή της μητέρας: ζωγραφίζαμε, διαβάζαμε ποιήματα είτε εμείς είτε οι δάσκαλοί μας που εξυμνούσαν την ανιδιοτελή και απεριόριστη μητρική αγάπη. Θυμάμαι, όμως, μία ιστορία που μου προκαλούσε πραγματικό φόβο και τεράστια απορία για τα πεπραγμένα που εξιστορούσε και απορούσα,…

Για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νεότεροι… Οι γλυκές αναμνήσεις της παιδική ηλικίας συνοδευμένες από τις εικόνες των σχολικών βιβλίων (και όχι ψηφιακές). Γεμάτες από το αυθεντικό αίσθημα της προσμονής συντελούσαν στη δημιουργία της μαγικής ατμόσφαιρας των γιορτών, χωρίς ίχνος κορεσμού από την υπερπροσφορά δώρων και τυπικών ευχών. Ευτυχές το Νέον Έτος!…