Η παρακάτω ιστορία μου δημοσιεύτηκε στο τεύχος Αυγούστου 2024 του διαδικτυακού λογοτεχνικού περιοδικού Storywits, το οποίο και ευχαριστώ για την φιλοξενία. Βρίσκεται στις σελίδες 46-49.
Similar Posts
Στόχοι: Προορισμοί ή Φάροι; (Με Μια Στάση στην Ιθάκη)
Ας είμαστε ειλικρινείς: όλοι έχουμε θέσει στόχους στη ζωή μας κάποια στιγμή. Κάτι σαν τα όνειρα που φτιάχνουμε πάνω από ένα φλιτζάνι καφέ: «Θα τρέξω έναν μαραθώνιο», «Θα αγοράσω το σπίτι των ονείρων μου», «Θα φτάσω τους 10.000 ακολούθους στο Instagram», “Θα χάσω Χ κιλά”. Ακούγεται γνώριμο; Αυτά τα όνειρα μοιάζουν με υπέροχες υποσχέσεις για…
Λύχνος “ο κοινός”
Κοινό εύρημα των ανασκαφών. Κοινό αντικείμενο μιας αρχαίας κατοικίας ή ενός δημοσίου κτιρίου. Πληθώρα «λύχνων», λυχναριών επί το δημοτικότερον, έρχονται στο φως μετά από εκατοντάδες χρόνια από τις σκαπάνες και τα σκουπάκια φοιτητών Αρχαιολογίας, κατά την υποχρεωτική συμμετοχή τους στις πανεπιστημιακές ανασκαφές. Μια «κοινή» παρέα πρωτοετών και λίγων δευτεροετών και τριτοετών φοιτητών Αρχαιολογίας ήμαστε κι εμείς…
Κρατώντας ημερολόγιο: γιατί και πώς
Στην πορεία προς την προσωπική μας ανάπτυξη, είναι σημαντικό να αναζητούμε εργαλεία που θα μας βοηθήσουν να εξερευνήσουμε τον εσωτερικό μας κόσμο. Ένα από αυτά τα ισχυρά εργαλεία είναι η καταγραφή των σκέψεων, των συναισθημάτων και τις εμπειριών μας καθημερινά ή σε τακτά χρονικά διαστήματα σε ένα ημερολόγιο. Ο χώρος της ημερολογιακής γραφής είναι ένας…
Σκέψεις σε κίνηση
Το μυαλό μου, όπως και το δικό σας φαντάζομαι, μοιάζει κάποιες φορές με έναν χαοτικό αυτοκινητόδρομο. Οι σκέψεις τρέχουν ανεξέλεγκτες, άλλες γρήγορες σαν σπορ αμάξια, άλλες αργές και βαριές, όπως φορτηγά γεμάτα παλιές υποχρεώσεις. Κάποιες φορές νιώθω πως χάνομαι μέσα σε αυτή την κυκλοφορία και χρειάζομαι έναν τρόπο να σταματήσω, να πάρω μια ανάσα Ιδέες,…
Καλό αποκαλόκαιρο!
Τα “έξω” τελειώνουν: τα “Τραπεζάκια έξω” (για τους ρομαντικούς που αναπολούν το ομώνυμο άλμπουμ του Διονύση Σαββόπουλου), τα γεύματα στο μπαλκόνι που μοιάζουν με γιορτές, τα εξώ-πλατα φορέματα που αφήνουν τους ηλιοκαμένους ώμους γυμνούς, τα (ε)ξώφτερνα που κάνουν τα πεζοδρόμια να αναστενάζουν, οι “έξω καρδιά” γείτονες που με σουξέ στη διαπασών σπάνε την ατάραχη σιωπή…