Υπάρχουν καφέ που απλώς σερβίρουν ροφήματα, και υπάρχουν καφέ που σερβίρουν εποχές. Το Hadik cafe (Hadik Kávéház), στην οδό Bartók Béla της Βουδαπέστης (στην πλευρά της Βούδα), ανήκει στο δεύτερο είδος. Είναι ένα καφέ που έχει διατηρηθεί στη δική του χρονοκάψουλα. Περνώντας την πόρτα του, νιώθεις πως ο αέρας πυκνώνει από λέξεις που ειπώθηκαν πριν από δεκαετίες και φτάνεις νοερά στις αρχές του προηγούμενου αιώνα.

Το ξύλινο πάτωμα τρίζει ελαφρά – σαν να θέλει να σου ψιθυρίσει ότι εδώ, κάποτε, περπάτησε ο Ferenc Karinthy, ο Zsigmond Móricz και ο Dezső Kosztolányi , και άλλοι λογοτέχνες που έκαναν το Hadik cafe το άτυπο σαλόνι της ουγγρικής πρωτοπορίας. Στους τοίχους, παλιές φωτογραφίες και αφίσες, όχι ως διακοσμητικά, αλλά σαν μαρτυρίες ενός παρελθόντος που δεν θέλει να ξεθωριάσει.

Κάθομαι δίπλα στο μεγάλο παράθυρο, με θέα την μικρή πολύβουη πλατεία που είναι γεμάτη από θαμώνες, οι οποίοι χαίρονται το ηλιόλουστο, ζεστό για τα δεδομένα της Ουγγαρίας, απόγευμα του Ιουνίου, κατά μήκος της Bartók Béla útca. Με τη βοήθεια της σύγχρονης Βαβέλ, του google translator, διαβάζω το μενού, το οποίο στην αρχική του σελίδα παρουσιάζει σύντομα την ιστορία του cafe: λογότυπό του ένα πορτρέτο, σε σκίτσο, του Ferenc Karinthy. Παραγγέλνω εσπρέσο φρέντο (που κατέφθασε σε μικροσκοπικό ποτήρι: η long lasting απόλαυση του ελληνικού φρέντο είναι, μάλλον, ελληνική πατέντα !) και το ομώνυμο γλύκισμα, το Karinthy, ένα συνδυασμό τιραμισού και νουγκατίνας.




Το Hadik άνοιξε για πρώτη φορά τις πόρτες του το 1911 και γρήγορα έγινε σημείο συνάντησης καλλιτεχνών, συγγραφέων και διανοουμένων. Στην εποχή του μεσοπολέμου, η αίθουσά του έσφυζε από ιδέες και έντονες συζητήσεις. Δεν ήταν απλά καφέ — ήταν ένα πνευματικό καταφύγιο.


Σήμερα
Κατά τη διάρκεια των πολιτικών αναταράξεων και του κομμουνιστικού καθεστώτος, το Hadik γνώρισε περιόδους σιωπής, ώσπου στα τέλη της δεκαετίας του 2000 ξαναγεννήθηκε. Η ανακαίνιση κράτησε την παλιά αίγλη, αλλά έδωσε και έναν σύγχρονο παλμό: τώρα φιλοξενεί εκθέσεις, μουσικές βραδιές και λογοτεχνικές παρουσιάσεις, συνεχίζοντας την παράδοση του διαλόγου και της δημιουργίας.
Το Hadik δεν είναι μόνο ένας τόπος για να πιεις τον καφέ σου. Είναι το είδος του καφέ που σε κάνει να ανοίξεις το τετράδιό σου, να αρχίσεις να γράφεις, να αφήσεις τις σκέψεις να κυλήσουν, όπως κυλάει ο Δούναβης λίγα τετράγωνα παρακάτω.
Κι όταν φύγεις, κουβαλάς μαζί σου κάτι περισσότερο από τη γεύση ενός καλού καφέ: κουβαλάς ένα κομμάτι της Βουδαπέστης που ξέρει να συνδυάζει την παλιά αίγλη με τη ζωντανή, δημιουργική της καρδιά.


Discover more from Φιλοblogiko
Subscribe to get the latest posts sent to your email.