Τα “έξω” τελειώνουν: τα “Τραπεζάκια έξω” (για τους ρομαντικούς που αναπολούν το ομώνυμο άλμπουμ του Διονύση Σαββόπουλου), τα γεύματα στο μπαλκόνι που μοιάζουν με γιορτές, τα εξώ-πλατα φορέματα που αφήνουν τους ηλιοκαμένους ώμους γυμνούς, τα (ε)ξώφτερνα που κάνουν τα πεζοδρόμια να αναστενάζουν, οι “έξω καρδιά” γείτονες που με σουξέ στη διαπασών σπάνε την ατάραχη σιωπή…
Όπως περιγράφει και ο Καζαντζάκης… Αύγουστος μήνας, ο πιο ανοιχτοχέρης κι αγαπημένος, βαρβάτος νοικοκύρης, με τις αγκαλιές φορτωμένες μελωμένα πωρικά και σεριανίζει στα μποστάνια και στ’ αμπέλια, πασαλειμμένος με κατακάθια του κρασιού, με διπλά προγούλια και τριπλές κοιλιές, με ορθή ουρά, άγιος Σάτυρος, μεγάλη η χάρη του! που χαίρεται και τρυγάει αιώνια το αμπέλι του την…
Μπορεί να είμαστε στο τέλος του. Κάθε Αύγουστος όμως είναι μοναδικός στη ζωή μας. Κανένας άλλος δεν έχει το φως, την απλοχεριά του, το φεγγάρι του. Είναι το τέλος του κάθε καλοκαιριού που θέλει να τα δώσει όλα για να περάσει μ’αυτό τον τρόπο στην ιστορία. Και ο μήνας αυτός δεν τσιγκουνεύται τίποτα. Ας τον…
