Ήμουν κορίτσι από τα Κύθηρα, μεγαλωμένη με το φως του ουρανού και της θάλασσας του Μυρτώου πελάγους. Το σπίτι μας ήταν στο έμπα του Κάστρου της Χώρας. Ανέβαινα εκεί και αγνάντευα τους κόρφους της Αφροδίτης, την παραλία που σχηματίζεται στο Καψάλι και μοιάζει με γυναικείο στήθος, και το νησάκι Χύτρα, όπου ο μύθος λέει ότι…
Η Μονεμβασιά είναι πάντα ένας διάλογος με τον χρόνο. Στα στενά της, συναντάς το μεσαιωνικό αποτύπωμα του χρόνου, το αλμυρό του κύματος με την ανάσα της πέτρας, το απέραντο του ουρανού και της θάλασσας. Εκεί, στην Κάτω Πόλη, σε ένα λιτό σπίτι στο έμπα του αγέρωχου κάστρου, μέσα στον βράχο, ξαναγεννήθηκε πρόσφατα η παρουσία του…
Υπάρχουν καφέ που απλώς σερβίρουν ροφήματα, και υπάρχουν καφέ που σερβίρουν εποχές. Το Hadik cafe (Hadik Kávéház), στην οδό Bartók Béla της Βουδαπέστης (στην πλευρά της Βούδα), ανήκει στο δεύτερο είδος. Είναι ένα καφέ που έχει διατηρηθεί στη δική του χρονοκάψουλα. Περνώντας την πόρτα του, νιώθεις πως ο αέρας πυκνώνει από λέξεις που ειπώθηκαν πριν…
Τα καλοκαίρια, στη δεκαετία του 80, στο χωριό του πατέρα, βοηθούσα τον παππού να ποτίσει το κτήμα με τις καρυδιές. Μικρά πόδια κάτω από μεγάλους ίσκιους καρυδιών. Το νερό έτρεχε σιωπηλά στις ρίζες, κι εγώ πίστευα πως κάθε σταγόνα μπορούσε να κάνει τον κόσμο να ανθίσει ξανά. Ξεκουραζόμουν κάτω από τα πανύψηλα έλατα, δέντρα που…
«Εν ἀρχῇ ἦν ὁ Λόγος…»– Κατά Ιωάννην Ευαγγέλιον Θυμάμαι να διαβάζω αυτή τη φράση σε ένα παλιό Ευαγγέλιο που είχε η γιαγιά μου στο κομοδίνο με το σεμεδάκι δίπλα στο κρεβάτι της. Τότε δεν ήξερα ακριβώς τι σημαίνει. Σήμερα,- ίσως να μην ξέρω ακόμα πλήρως – αλλά την νιώθω βαθύτερα από ποτέ. Ο λόγος δεν…
Αν ζούσες το Πάσχα στην Ελλάδα του ’80, τότε θυμάσαι μια εποχή όπου η λέξη “παράδοση” σήμαινε φασαρία, φαγητό και φωνές – όχι απαραίτητα με αυτή τη σειρά. Ήταν η δεκαετία όπου τόσο οι πόλεις, ειδικά οι επαρχιακές, αλλά και οι γειτονιές των μεγάλων αστικών κέντρων (ακόμα υπήρχαν τέτοιες), όσο και τα χωριά μετατρέπονταν σε…
Το μυαλό μου, όπως και το δικό σας φαντάζομαι, μοιάζει κάποιες φορές με έναν χαοτικό αυτοκινητόδρομο. Οι σκέψεις τρέχουν ανεξέλεγκτες, άλλες γρήγορες σαν σπορ αμάξια, άλλες αργές και βαριές, όπως φορτηγά γεμάτα παλιές υποχρεώσεις. Κάποιες φορές νιώθω πως χάνομαι μέσα σε αυτή την κυκλοφορία και χρειάζομαι έναν τρόπο να σταματήσω, να πάρω μια ανάσα Ιδέες,…
Η παρακάτω ιστορία μου δημοσιεύτηκε στο τεύχος Αυγούστου 2024 του διαδικτυακού λογοτεχνικού περιοδικού Storywits, το οποίο και ευχαριστώ για την φιλοξενία. Βρίσκεται στις σελίδες 46-49. Post Views: 26
