Υπάρχουν καφέ που απλώς σερβίρουν ροφήματα, και υπάρχουν καφέ που σερβίρουν εποχές. Το Hadik cafe (Hadik Kávéház), στην οδό Bartók Béla της Βουδαπέστης (στην πλευρά της Βούδα), ανήκει στο δεύτερο είδος. Είναι ένα καφέ που έχει διατηρηθεί στη δική του χρονοκάψουλα. Περνώντας την πόρτα του, νιώθεις πως ο αέρας πυκνώνει από λέξεις που ειπώθηκαν πριν…
Τα καλοκαίρια, στη δεκαετία του 80, στο χωριό του πατέρα, βοηθούσα τον παππού να ποτίσει το κτήμα με τις καρυδιές. Μικρά πόδια κάτω από μεγάλους ίσκιους καρυδιών. Το νερό έτρεχε σιωπηλά στις ρίζες, κι εγώ πίστευα πως κάθε σταγόνα μπορούσε να κάνει τον κόσμο να ανθίσει ξανά. Ξεκουραζόμουν κάτω από τα πανύψηλα έλατα, δέντρα που…
Αύγουστος. Ο μήνας που όλα επιβραδύνουν. Τα e-mail λιγοστεύουν, οι δρόμοι αδειάζουν, οι ρυθμοί πέφτουν. Είναι ο μόνος μήνας του χρόνου που νιώθω πως μπορώ να σταματήσω χωρίς ενοχή. Να μην κάνω τίποτα. Και τι σημαίνει “να μην κάνεις τίποτα”; Δεν είναι απλώς να ξαπλώσεις σε μια σεζλόνγκ και να χαζεύεις το ταβάνι. Είναι να…
«Εν ἀρχῇ ἦν ὁ Λόγος…»– Κατά Ιωάννην Ευαγγέλιον Θυμάμαι να διαβάζω αυτή τη φράση σε ένα παλιό Ευαγγέλιο που είχε η γιαγιά μου στο κομοδίνο με το σεμεδάκι δίπλα στο κρεβάτι της. Τότε δεν ήξερα ακριβώς τι σημαίνει. Σήμερα,- ίσως να μην ξέρω ακόμα πλήρως – αλλά την νιώθω βαθύτερα από ποτέ. Ο λόγος δεν…
Ο Ιούνιος της μετάβασης Ο Ιούνιος δεν είναι απλώς ο πρώτος καλοκαιρινός μήνας. Είναι ο μήνας της μετάβασης. Δεν είμαστε πια μέσα στη σχολική χρονιά, αλλά ούτε και εντελώς έξω από αυτήν. Είναι η περίοδος των εξετάσεων: τόσο των γνώσεων όσο και του απολογισμού. Ο μήνας του “θερίζειν”, όσων έχουν σπαρθεί. Τα ημερολόγια αδειάζουν από…
Αν ζούσες το Πάσχα στην Ελλάδα του ’80, τότε θυμάσαι μια εποχή όπου η λέξη “παράδοση” σήμαινε φασαρία, φαγητό και φωνές – όχι απαραίτητα με αυτή τη σειρά. Ήταν η δεκαετία όπου τόσο οι πόλεις, ειδικά οι επαρχιακές, αλλά και οι γειτονιές των μεγάλων αστικών κέντρων (ακόμα υπήρχαν τέτοιες), όσο και τα χωριά μετατρέπονταν σε…
Το μυαλό μου, όπως και το δικό σας φαντάζομαι, μοιάζει κάποιες φορές με έναν χαοτικό αυτοκινητόδρομο. Οι σκέψεις τρέχουν ανεξέλεγκτες, άλλες γρήγορες σαν σπορ αμάξια, άλλες αργές και βαριές, όπως φορτηγά γεμάτα παλιές υποχρεώσεις. Κάποιες φορές νιώθω πως χάνομαι μέσα σε αυτή την κυκλοφορία και χρειάζομαι έναν τρόπο να σταματήσω, να πάρω μια ανάσα Ιδέες,…
Ας είμαστε ειλικρινείς: όλοι έχουμε θέσει στόχους στη ζωή μας κάποια στιγμή. Κάτι σαν τα όνειρα που φτιάχνουμε πάνω από ένα φλιτζάνι καφέ: «Θα τρέξω έναν μαραθώνιο», «Θα αγοράσω το σπίτι των ονείρων μου», «Θα φτάσω τους 10.000 ακολούθους στο Instagram», “Θα χάσω Χ κιλά”. Ακούγεται γνώριμο; Αυτά τα όνειρα μοιάζουν με υπέροχες υποσχέσεις για…
