Δύο Έλληνες ποιητές της γενιάς του’30 τιμήθηκαν με το Βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας με διαφορά 16 ετών: ο Γιώργος Σεφέρης το 1963 και ο Οδυσσέας Ελύτης το 1979. Ταξίδεψαν με το έργο τους, που μεταφράστηκε σε πολλές από τις γλώσσες του κόσμου, τους ανθρώπους στα ελληνικά ακρογιάλια και ακτές και τους έκαναν να γνωρίσουν της ελληνική παράδοση, που ξεπερνούσε τα όρια της αρχαιότητας.
Similar Posts
Οδυσσέας Ελύτης “Άξιον εστί”: Τα πάθη, άσμα η’
Γενικά για το έργο Το Άξιον Εστί γράφτηκε το 1959 και είναι ένα συνθετικό ποίημα. Βασίζεται πάνω στη βυζαντινή λειτουργική παράδοση. Χωρίζεται σε τρία μέρη: « Η Γένεσις», « Τα Πάθη», «Το Δοξαστικό». Το πρώτο μέρος έχει ως θεματικό κέντρο τη δημιουργία του κόσμου και τη θέση του στη συνείδηση του ποιητή. Το δεύτερο αναφέρεται στα πάθη του ποιητή…
Γιάννης Ρίτσος, “Ο τόπος μας”
«Πολύ αγαπιέται αυτός ο τόπος με υπομονή και περηφάνεια» Το γνωστό ποίημα του Γιάννη Ρίτσου από το σχολικό βιβλίο των Κειμένων Νεοελληνικής Λογοτεχνίας Β’ Λυκείου υπήρξε μία πολύ πετυχημένη ανάρτηση στο “παλιό Φιλοblogικό”. Παραπέμπω, επομένως, σ’ αυτή την παλιά ανάρτηση για την ανάλυση του ποιήματος. https://filoblogiko.blogspot.com/2013/04/blog-post.html Διδακτικές προτάσεις Δημιουργικές αναζητήσεις των μαθητών (κατά την περίοδο…
Η Μεταπολεμική Λογοτεχνία στη Θεσσαλονίκη: ρεπορτάζ του περιοδικού “Παράλλαξη”
Παραθέτω ένα αφιέρωμα της ηλεκτρονικής “Παράλλαξης” με την υπογραφή του Λέοντος Α. Ναρ, σχετικό με τη λογοτεχνική παραγωγή της μεταπολεμικής Θεσσαλονίκης. Εκτός από την αναφορά σε συγγραφείς και τεχνοτροπίες, είναι ενδιαφέρον να παρατηρήσει κανείς και τον σημαντικό αριθμό των τοπικών λογοτεχνικών περιοδικών, τα οποία “στέγασαν” τις ανησυχίες των λογοτεχνών της πόλης και παράλληλα λειτούργησαν και…
